İNCİRİ EN GÜZEL ŞEHİR

5- Kuru İncir Kurtları: a-) Zarar Şekli; Zararlı (kelebek) larvaları (kurtları) kuru incir meyvelerinde beslenerek ürün kaybı ve kalitenin düşmesine neden olur.

4- İncir Psillidi :    Erginler açık yeşil renkte olup, kanatları renksiz, şeffaf ve vücutlarından uzundur. a-) Zarar Şekli:    Mart ayında tomurcukların patlaması ile yumurtalardan çıkan yavrular, Mayıs başında ergin hale gelirler. Ağaçlarda tomurcukları emerek zayıflık ve şekil bozukluğuna neden olurlar. b-) Mücadelesi; İncirde ekonomik bir zarara neden olmadıkları için kimyasal mücadeleye gerek yoktur. Kaynak:İncirliova İncir Araştırma Enstitüsü

3- Kırmızı Örümcek:   a-) Zarar Şekli:   Zararlının ergin ve nimfleri, incir yaprak ve meyvelerini emerek beslenirler. Emdiği yerlerinde soluk sarımsı lekeler oluşur ve yapraklar sararır. Meyveler de küçük kalarak kalitesi düşer. Kırmızı örümcek zararı Haziran ayından itibaren görülmeye başlanır ve sıcakların artması ile daha da yaygın görülür.

Ekşilik Böceği tuzağı nasıl olmalı ve ne zaman konulmalıdır?

   b-) Mücadelesi;    b.1-) Kültürel Önlemler:   Düzenli olarak ve kısa zaman aralıkları ile meyve hasadı yapılmalıdır. Üreme ve kışlama ortamı olarak görev yapan sebze ve meyve artıkları bahçeden uzaklaştırılmalıdır.     b.2-) Çekici Yem Tuzağı ile Mücadele:    Ekşilik böceklerinin aktif hale geçtiği dönemden itibaren ki bu dönem bölgemizde Nisan ayı başlangıcıdır, zararlı erginlerinin yakalanmasında kullanılır.

2- Ekşilik Böcekleri ve Sirke Sinekleri:    Ekşilik böcekleri, incir bahçe ve depolarında yaygın olarak bulunur ve zararlı olurlar. Kışı bahçede çürümüş meyve artıkları içerisinde ya da depoda meyve aralarında ergin halde geçirirler. Mart ayı sonlarından itibaren hava sıcaklığının artması ile kışlaklardan çıkarak etkin olmaya başlarlar.

Kanlı Balsıra; b-) Mücadelesi; b.1-) Kültürel Önlemler:  Az sayıda ağaç ve bulaşık emzik varsa gözler patlamadan önce bulaşık dallar elle sıyrılmalıdır.    b.2-) Kimyasal Mücadelesi:    Emziklerde %5 oranında canlı kanlı balsıra varsa ilaçlı mücadeleye başlanmalıdır. En uygun ilaçlama zamanı ise yumurtaların %90’nın açıldığı ve yavruların toplu iğne başı büyüklüğüne geldiği zamandır. Haziran ayında ileklemeden 4-5 gün sonra zararlının 1. nesline karşı ilaçlama yapılmalıdır. Eğer zararlının 1. nesline karşı ilaçlama yapılmasına rağmen zararlı popülasyonu hala yüksek ise sonbaharda hasat bitiminden 10 Ekim’e kadar 2. nesline karşı da ilaçlama yapılmalıdır. Zararlıya karşı kullanılması gereken ruhsatlı ilaç en yakın tarım örgütüne yazdırılarak uygulanmalıdır. Kaynak:İncirliova İncir Araştırma Enstitüsü

1- Kanlı Balsıra; a-) Zarar Şekli:    Mayıs sonu Haziran başında yumurtadan çıkan zararlının nimfleri (1. nesil), ağacın genç sürgün, yaprak ve meyvelerinde beslenir. Ağaçları zayıf düşürerek küçük ve kalitesiz meyve oluşumuna neden olur. Zararlının salgıladığı tatlı madde, meyve yüzeyinde karaballık denen siyah küf tabakası oluşmasına sebep olur. Zararlının yaz boyunca beslenen 1. nesli, sonbaharda Eylül ayı başından itibaren 2. neslini verir.                                         Kanlı balsıra ile bulaşık sürgün, yaprak ve meyveler

5- Meyvede Sürme, Ekşime, vb.: Meyvelerde sürme ve ekşimeye neden olan küf ve maya gibi etmenler dişi incir meyvelerine öncelikle ilek arısı, ekşilik böcekleri ve sirke sinekleri ile taşınmaktadır.                                                      Akma ve ekşime gösteren lop incirler

    4- Meyvelerde İç Çürüklüğü;     (Pembe, Kahverengi veya Yumuşak Çürüklük)    Meyve kalitesinde kayıplara neden olan ve ilek arısı vasıtası ile incirlere taşınan mantari bir hastalıktır. Hastalık etmeni erkek incirlerde boğa meyveleri içinde kışı geçirir. İlek arısı ile ilek meyvelerine oradan da lop incirlere ve ebe meyvelerine bir döngü halinde taşınmaya devam eder.     a-) Hastalık Belirtileri:    Hastalık, meyvenin ağız (ostiol) kısmında pas rengi, kahverengi lekelenmeler şeklinde baş gösterir. Hastalık ilerledikçe meyve ağzı kırmızımsı-mor renk ve sulu bir hal alır. Hastalık belirtileri nemli ve sıcak mevsimlerde daha yaygın görülebilir.

   3- Kök Çürüklüğü;    a-) Hastalık Belirtileri:   Kök Uyuzu olarak da bilinen, Rosellinia Kök Çürüklüğü, toprakta yıllarca canlı kalabilen mantari bir hastalıktır. Hastalığa yakalanan ağaçlar zayıflar, yaprakları sararır ve kuruyup ölmesi ile sonuçlanır. Hasta bitkinin kökleri açıldığında kalın köklerin üzeri kök kabuğunun altı ve çevresindeki toprak beyaz pamuk lifi gibi mantari oluşumlar gözlenir.

 2- Soğuk Zararı ve Güneş Zararı;    a-) Hastalık Belirtileri:    Kuvvetli soğuk ve donlarda, dal ve gövdede uzunlamasına yarılmalar hatta ağacın tamamında donma meydana gelerek incir ağaçlarında ciddi zararlanmalar meydana gelir. Güneş yakması da benzer şekilde ağaca zarar verir

1- Çelik Marazı; a-) Hastalık Belirtileri;      Sürgünlerde büyüme duraksar ve zayıflar. Sürgün ve ince dallarda hafif şişlik ve kararma, koyu renkli bir zamk salgılaması başlar. Zamanla bu kısımlar genişler, çatlar ve açık kanser yaraları oluşur. Hastalık; kalın dal, gövde (resimler) ve kök boğazı boyunca ilerleyerek tüm ağacı kurutur. Hastalığa neden olan zararlı mantar bitkiye budama, don, dolu ve güneş yanıklığı gibi yaralardan giriş yapar.

                                          ROMA DÖNEMİ          Bergama Kralı II.Attolos’un vasiyeti ,Romalılar’ın Küçük Asya’yı tümüyle elde etmeleri için bir başlangıç olmuştur.’’Böl ve yönet’’ politikasını iyi bilen Roma,çok daha önceleri, MÖ.189’da Konsül Manlius Vulso’yu  Bergama Kralı II.Eumenes’in hamisi olarak kardeşleriyle beraber Galatia seferine çıkartmıştı.Konsül,Büyük Menderes ve Çine vadileri boyunca ilerleyerek Arpaz,Alabanda,Karıncalı yaylaları ve Karacasu’ya kadar uzandı;daha sonra Seleukhos  egemenliğindeki bu toprakları,kendi mülküymüş gibi Bergama’ya sundu.II.Attolos’tan sonra da tamamen el koydu.       Zamanla Anadolu Krallarını savaş,baskıveya anlaşma ile kendine bağımlı hale getiren Roma yayılmacılığına karşı en güçlü direniş,Pontus Kralı 6.Mithridates Eupatoria’dan geldi. MÖ. 84-...

    Turfanda yetiştiricilik bakımından önerilebilecek bir çeşit olan Beyaz Orak partenokarp olup, Ege bölgesinde özellikle Turgutlu yöresinde yaygındır. İki ürün veren bir çeşittir. Ağacın gelişme hızı orta, yarı bodur, dallanması dik ve dalları seyrektir. Yaprakları 3-5 loplu ve uzun sık tüylüdür. Yellop meyveleri 25 Mart civarında doğmaya başlar ve 15 Hazirandan itibaren olgunlaşır. Yellop meyvelerinin görünüşü iyi, tadı az, kendine özgü kokuludur.

  Göklop: Ağaçları geniş taç oluşturur. Dallar dikine gelişir. Yaprakları çoğunlukla geniş ve üç-beş dilimlidir. Meyveleri mutlak döllenme isteyen İzmir tipi incirler gurubuna girer. Meyve olgunlaşması 10 ağustos- 30 eylül arasındadır. Meyveleri iri ve basık, kabuk kalın, sarımsı yeşil renktedir. Meyve eti pembe, açık kırmızı renkte ve kaliteli bir sofralık çeşittir. Çatlama ve iç çürüklüğüne duyarlıdır. Tanınmış bir çeşit olmasına rağmen, üretimi dağınık haldeki az sayıda ağaçtan öteye gidememiştir.   Bardakçı: Ağaçları kuvvetli büyür, dalları diktir. Yaprakları orta irilikte, üç parçalıdır. Meyvesi orta iri, armut şeklinde, ince kabuklu, sarımsı-yeşil renkte, belirgin damarlı, meyve iç rengi pembe-kırmızıdır. Meyve iç boşluğu yoktur. Küçük ve az çekirdeklidir. Tatlı ve kolay soyulabilen bir çeşittir. İzmir çevresinde taze olarak tüketilir. Bu yörede “Bardacık” adıyla bilinir. Olgunlaşma dönemi temmuz sonu- eylül başıdır. Orta erkencidir. Soğuğa, dona, toprak ve hava rutu...

   Morgüz : Ege bölgesinde yaygın olan sofralık incirlerden olup, Kasım sonuna kadar taze meyve verebilen en geççi çeşittir. Hızlı büyüyebilen, dik dallanma gösteren, yüksek ve seyrek dal yapısına sahiptir. Yaprakları beş loplu,kısa ve sık tüylüdür. Yellop meyvesi yok olup, iyiloplarda döllenme ister. Olgunlaşma dönemi 15 Ağustos- 15 Kasım tarihleri arasıdır. Meyve ağırlığı ortalama 63-72 gr’dır. Kabuk rengi alacalı mor, çizgili morumsu yeşildir. Meyve iç rengi kırmızıdır. Kabuğu kolay soyulan, hafif tatlı bir çeşittir. Meyve iç boşluğuna sahiptir. Meyvelerde çatlama ve akma görülebilir

SARI ZEYBEK:     Sarı Zeybek incir çeşidi de Sarılop gibi kurutmalık bir çeşittir. Meyve kalitesi ve özellikleri yönünden Sarılopa çok benzer. Ağaç gelişimi sık ve diktir. Ancak özellikle ana dalların kırılmaya yatkınlığı Sarılop kadar yaygınlaşmasını engellemektedir.     Meyveleri albenili, oval, çok tatlıdır. Meyve iç rengi koyu pembedir. Meyve iç boşluğu yoktur. Ortalama meyve ağırlığı 68-76 gr’dır. Meyve olgunlaşması 20 Ağustos-30 Eylül tarihleri arasında olmaktadır. Kabuğu kolay soyulur, kabuk rengi yeşilimsi sarıdır.

    Ticari amaçla incir yetiştiriciliği söz konusu olduğunda çeşit seçimi önem taşır. Çeşit veya çeşitlerin seçiminde, bahçe kurulacak yerin iklimi yetiştiricinin ve pazarının istekleri, kültürel ihtiyaçlar, üretim potansiyeli, ürünü pazarlayabilme olanakları ile ürün fiyatları gibi etmenler önemlidir. Bahçe kurutmalık veya sofralık bir çeşitten kurulabilir. Kurutmalık çeşitte en önemli sınırlayıcı faktör iklimdir. Kurutmalık çeşitleri hem taze hem de kuru olarak pazarlama olanağı vardır. Sofralık çeşitler daha az şekerli oldukları için taze olarak daha bol miktarda tüketilebilir, ancak kuruları iyi kaliteli olmadığından yalnızca endüstride değerlendirilebilir. Bu durum meyvenin tamamının taze olarak toplanıp pazarlanmasını zorunlu kılar. Bu sebeple sofralık çeşitlerle bahçe kurarken seçilebilecek diğer bir grup, çiçek incirleri denilen bir gelişme döneminde iki ayrı ürün veren incirlerdir.

                İlekleme; İncirde tutumu ve gelişimi için erkek incir(ilek) meyvelerindeki çiçek tozlarının ilek arıcığı tarafından incire taşınması gereklidir.Bunun gerçekleşebilmesi için erkek ağaçlardaki ilek meyveleri dişi ağaçlara asılmalıdır ve bu işleme Menderes havzasında ilekleme denir. Not:Bu konu ilerleyen yazılarımda ilekleme zamanı, ilek miktarı, ileklemede dikkat edilecek noktalar konusunda daha detaylı şekilde açıklanacaktır. Kaynak:İncirliova İncir Araştırma Enstitüsü

                                                    Ülkemiz incir genetik kaynakları bakımından zengin bir varyasyona sahiptir. Bu zengin varyasyon içerisinden 272 adet dişi incir, 58 adet erkek incir çeşit veya tipi İncir Araştırma İstasyonu koleksiyon bahçesinde mevcuttur. 1970-1980 yılları arasında Ülkemizin Doğu Anadolu bölgesi haricinde tüm bölgeler taranarak dişi incir grubu, 1960 ‘lı yıllarda ise Aydın ve çevresi taranarak erkek incir koleksiyonu oluşturulmuştur.   1-Taze çeşitler Memleketimiz incirlerinde çeşitlilik daha çok taze yemeklik incir grubunda kendisini gösterir. Bu çeşitler içerisinde sarımtrak, yeşil, mor, koyu siyahımtrak, mor ve mor çizgili olmak üzere renk bakımından birbirinden ayrılanlar bulunduğu gibi şekil, tat ve aroma bakımından da çeşitler arasında büyük farklar vardır.

  Makedonya Kralı Aleksander İonyada Pers Egemenliğine Son Vererek Helenistik Dönemi Başlatıyor Yunanlılar’ın Batı Anadolu’daki İonya sitelerine arka çıkma girişimleri üzerine ,Pers Şahları I.Darius ve Kserkes,Atina’ya ve Isparta’ya uzun süren, uslandırma seferleri  düzenlediler.’’Medya’’’Peleponnes’’,‘’Mykale’’savaşları ve nihayet ‘’Kral Barışı’’yla noktalan vuruşmalar,her iki tarafı da hırpalamış,Atina yönetimi siyasi ve ekonomik olarak çökme noktasına gelmişti.Makedonya’dan inerek dağılmış Yunan birliğini sağlayan Philip ailesinin 20 yaşındaki genç Kralı Aleksander’in başlıca hedefi,bölgedeki Pers egemenliğine son vermekti.MÖ 334’te pek kalabalık olmayan,iyi eğitilmiş ordusuyla Truva yakınlarına çıktı.Hırslı ve hızlı seferiyle Anadolu’daki  Pers  ordularını ardarda yenerek, İran beşkenti Persapolis’e ulaştı.

         Merkezleri  Gediz havzasında Sardes kenti olan ve Batı Anadolu’da güçlü bir devlet kuran Lidyalılar,daha sonra MÖ 7.yüzyılda Büyük Menderes vadisine de egemen oldular.Örneğin,Ortaklar yakınındaki  Menderes Magnesiası,Kral Gyges (640-610) zamanında bu krallığa bağlıydı.    Lidya ülkesi,Kral Krezüs zamanında (Mö 560-546) en parlak dönemini  yaşadı.İonya ve Karya bölgelerindeki siteler,Lidya’nın koruması ve gözetimi altında gelişerek zenginleşmekte,karşılığında Krezüs’e yüklü bedel ödemekteydiler.

          Tarih Öncesi Çağlara Ait İlk Yerleşimler     Günümüze kadar yapılan bilimsel araştırma ve arkeolojik kazılar sonucu elde edilen bilgilerden,yöremizde bulunan yazılı tarih öncesi yerleşimlerin başlıcaları; M.S.Joukowsky’nin bilimsel kazı ve araştırmalar yaptığı Karacasu ilçrsinin Geyre köyünde,üzerinde Aphrodisias antik kentine ait tiyatronun bulunduğu höyük ve Pelmeztepe  höyüğü,Aydın kenti yakınında Dedekuyusu denilen yerdeki Deştepe höyüğü Kalkolitik yerleşimi,Milet yakınındaki Kilik Tepe Neolitik yerleşimi,Kuşadası Kuştur tatilköyü yakınındaki ören yeri Phygela,Yılancı burnun’da ve ılıca tepedeki kiklopik duvarlar,Profesör Dr.Volkmar Von Graeve başkanlığında Milet ören yerinde yürütülen arkeolojik çalışmalar kapsamında Milet tarih öncesinde ait bilgi ve buluntular elde edilmiştir.

           Aydın İlinin Coğrafi Konumu ve Genel Tanımı           Aydın:Doğu Avrupa,Orta Asya ve Orta Doğu üçgeninin tam ortasında yer alan,Türkiye'nin tarım,sanayi,iç ve dış ticaret ile turizm faaliyetlerinin birarada bulunduğu,ekonomisi en gelişmiş bölge olan Ege Bölgesi'nin orta yerindedir.           Aydın ili Türkiye'nin güneybatısında yer alır.37.ve 38. kuzey enlemleri ile 27. ve 29. doğu boylamları arasında yerleşmiştir.          Batı Ege denizinde açılan Aydın ili,kuzeyinde İzmir ve Manisa,doğusunda Denizli,güneyinde ise Muğla illeri ile komşudur.İlin kuzeyi ve güneyi engebelidir.

       Anavatanı doğu Akdeniz ile Güney Batı Asya olan incir bitkisinin botanik ismi "ficus carica"dır. İsmini Ege bölgesindeki antik yerleşim bölgesi "Caria"dan alan incirin Anadolu ve Ege'de binlerce yıldır var olduğu bilinmektedir. Eski Yunan ve Mısır uygarlıklarında verimlilik sembolü olan incirin Anadolu'daki kültürünün insanlık kültürü kadar eski olduğunu, Herodotos MÖ 484 yılında yazdığı yazılarda belirtmiştir. İncir;ağaç yada ağaççık olarak nitelendirilen bir bitki türünün meyvesidir.